„To obiecujące”: Nowy przełom w badaniach nad wirusem HIV przyjęty z entuzjazmem i ostrożnością

Dlaczego po latach intensywnych globalnych badań naukowcy nie znaleźli ostatecznego lekarstwa dla osób zakażonych wirusem HIV ? W nieskończonej złożoności problemu jedna z tych barier mogła zostać pokonana.

Jednym z powodów, dla których operacja jest tak delikatna, jest niespokojna zdolność wirusa do ukrywania się w naszych komórkach, uniemożliwiając jego zniszczenie. Naukowcom udało się znaleźć dwie metody, aby zmusić uśpionego wirusa do aktywacji, jak wyjaśniają w badaniu opublikowanym w czasopiśmie naukowym Nature Communications . Jednak te techniki zostały przetestowane tylko „in vitro” i nie jest jasne, czy zadziałają na ludziach.

Obecnie możliwe jest zapobieganie replikacji tego intruza za pomocą leków, leków antyretrowirusowych . Pozwalają one osobie zakażonej HIV żyć normalnie bez zachorowania na AIDS.

Ale te metody leczenia nie niszczą wirusa. Ma on zdolność tworzenia w naszych ciałach tzw. rezerwuarów. Uśpionych śladów wirusa, gotowych do wznowienia reprodukcji po zakończeniu leczenia. W tej fazie utajonej HIV jest prawie niewidoczny dla naszego układu odpornościowego, nieszkodliwy, ale niemożliwy do zniszczenia. Ale ostatnie odkrycie australijskich naukowców podkreśla dwie metody ponownego obudzenia HIV, torując drogę do jego eliminacji.

„Celem jest obudzenie tego uśpionego wirusa, który tworzy rezerwuary. Obudzenie go tak, aby mógł wydostać się z komórek, które utajone zainfekował. Jeśli nam się to uda, możemy go zniszczyć, albo za pomocą leków antyretrowirusowych, albo innych metod immunoterapii. Wykazano, że niektóre przeciwciała są bardzo skuteczne w walce z HIV” – wyjaśnia Victor Appay, badacz immunologii i dyrektor ds. badań w Inserm, dla BFMTV.

Jak to wyciągnąć? Ale jak? Naukowcy wykazali „in vitro” skuteczność dwóch najnowocześniejszych metod. Z jednej strony, technologii dobrze znanej obecnie ogółowi społeczeństwa: RNA, która umożliwiła opracowanie szczepionek przeciwko Covid-19. Z drugiej strony, CRISPR, czasami nazywany „genetycznymi nożyczkami”, proces , który pozwala na nieskończenie precyzyjną modyfikację genu w celu wywołania pożądanego efektu. W tym scenariuszu: wymuszenie aktywacji HIV.

W obu przypadkach wynik jest taki sam: zmuszenie utajonego niepożądanego wirusa do aktywacji i ponownego pojawienia się na radarze. Testowano inne, mniej ukierunkowane podejścia, które nie wykazały przekonujących wyników klinicznych, jak wyjaśnia Olivier Schwartz, kierownik jednostki „wirusów i odporności” w Instytucie Pasteura. Stosując tę ​​metodę, według danych uzyskanych podczas testów hodowli komórkowej, „obserwujemy 60 do 80% reaktywacji uśpionego wirusa” – szacuje.

Badacze, z którymi przeprowadzono wywiady, zgadzają się, że opisane metody są technicznie interesujące. Jednak ton wypowiedzi jest znacznie mniej ekstatyczny niż w przypadku autorów badania. „Byliśmy tam wszyscy z otwartymi ustami, jak 'wow!'” – powiedzieli naukowcy na przykład dla Guardian .

Francuscy specjaliści są ostrożniejsi. „To podejście jest oryginalne pod względem technologicznym i interesujące. Na razie jest zupełnie za wcześnie, aby stwierdzić, czy znajdzie zastosowanie kliniczne, ponieważ nie znamy zdolności tych nowych nanocząsteczek lipidowych (związanych z RNA, przyp. red.) do dotarcia do celu komórkowego i reaktywacji wirusa w organizmie” – przestrzega Olivier Schwartz.

„Powiedziałbym, że jest to bardzo eleganckie, innowacyjne. Używają narzędzi, z którymi znamy się dopiero od kilku lat (...) To wielki postęp technologiczny, obiecujący, ale nie chcę powiedzieć, że rewolucyjny. Nadal jesteśmy daleko od wykazania, że ​​jest skuteczny zarówno w modelach zwierzęcych, jak i u ludzi. Nadal jest kilka barier do pokonania” – Victor Appay również przedstawia to w perspektywie.

Pozostaje wiele pytań. Czy proces okaże się skuteczny u zwierząt lub ludzi? Czy naprawdę będziemy w stanie wyeliminować cały lub wystarczającą część wirusa, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się? Z jakimi efektami? Wszystkie te pytania będą wymagały wielu lat dodatkowych badań.